GALIL MAR
Dane podstawowe
| Broń | Galil |
| Kraj | Izrael |
| Producent | Israel Military Industries |
| Rodzaj | Karabin szturmowy |
| Prototypy | ok. 1965 |
| Produkcja seryjna | 1975 - nadal |
Dane techniczne
| Wersje | AR | SAR | MAR | ARM |
| Nabój | 5,56 | 7,62 | ||
| Masa (kg) | 3,9 | 3,75 | 2,95 | 4,35 |
| Długość (mm) | 979 | 915 | 690 | 1050 |
| Prędkość początkowa pocisku (m/s) | 980 | 920 | 850 | 850 |
| Szybkostrzelność teoretyczna (strz/min) | 650 | 650 | 750 | 650 |
| Zasięg skuteczny (m) | 450 | 300 | 200 | 450 |
| Pojemność magazynka | 35 | 35 | 35 | 25 |
GALIL AR
Historia
Po wojnie sześciodniowej dowództwo Cahalu podjęło decyzję o modernizacji uzbrojenia piechoty. Dotychczas używane karabiny FN FAL i pistolety maszynowe Uzi miały zostać zastąpione karabinem zasilanym amunicją pośrednią kalibru 5,56 x 45 mm. W następnych latach przeprowadzono serię testów, w których udział wzięły konstrukcje takie jak M16A1, NWM (Stoner 63), Uzi(skonstruowany przez Uziela Gala) i Galil. Bronią kontrolną, z którą porównywano badane konstrukcje, był karabin AK-47. W wyniku testów za konstrukcję najlepiej odpowiadającą armii izraelskiej uznano Galila. W 1972 roku Galil został oficjalnie przyjęty do uzbrojenia. Pomimo odmiennego wyglądu zewnętrznego Galil posiada budowę wewnętrzną zbliżoną do radzieckiego AK. Zmiany dotyczą głównie wyglądu zewnętrznego i budowy mechanizmu spustowego. Dzięki temu Galil cechuje się lepszą ergonomią. Finowie w karabinie Valmet M62 zmodyfikowali głownie przyrządy celownicze, łoże i kolbę, oraz dodali tłumik płomienia. Konstruktorzy Galila Jakow Lior i Israel Galil postanowili dodatkowo ułatwić obsługę broni. Dzięki temu po lewej stronie karabinu, na wysokości chwytu pistoletowego, znajduje się dźwignia bezpiecznika - przełącznika rodzaju ognia. Stara dźwignia po prawej stronie karabinu została zachowana, lecz jej zadania zostały ograniczone do zasłaniania wycięcia komory zamkowej w której porusza się rękojeść zamkowa. Obsługę dodatkowo poprawić miała wygięta w górę rękojeść zamkowa, którą można obsługiwać dowolną ręka. Twórcy zdecydowali się także na zastosowanie kolby i chwytu pistoletowego o ergonomicznym kształcie. Galila standardowo wyposażony jest w tłumik płomieni i kolbę. Duża liczba modyfikacji wprowadzonych w porównaniu z karabinem Valmet M62 była spowodowana dążeniem projektantów do skonstruowania broni łączącej w sobie najlepsze cechy karabinów AK-47 i M16. Długi proces dopracowywania nowej broni sprawił, że podczas wojny piechota izraelska wciąż była uzbrojona w karabiny FN FAL i pistolety maszynowe Uzi. Wybuch wojny spowodował gwałtowne przyspieszenie procesu wprowadzania nowego karabinu do uzbrojenia. Ponieważ okazało się, że koncern Israel Military Industries nie jest w stanie szybko wyprodukować odpowiedniej ilości komór zamkowych, zostały one zakupione w zakładach Valmet. Z czasem problemy zostały pokonane i IMI rozpoczął masowe dostawy Galili, które zaczęły wypierać starsze typy broni z uzbrojenia Cahalu. Po zaspokojeniu potrzeb armii izraelskiej, IMI rozpoczęła eksport Galila. Broń okazała się dużym sukcesem eksportowym. Galile były kupowane głównie przez kraje, które nie mogły lub nie chciały kupować broni w krajach NATO i Układu Warszawskiego. W RPA uruchomiono licencyjną produkcję zmodyfikowanych Galili (Vektor R4). Z uwagi na dużą popularność naboju 7,62 mm NATO opracowano odmianę Galila zasilaną ta amunicją. Karabiny Galil stanowiły podstawowe uzbrojenie żołnierzy izraelskich aż do wojny libańskiej. Galil okazał się bronią równie niezawodną jak AK, ale po zakończeniu pojawiły się też pierwsze uwagi krytyczne. Uznano, że Galil ma zbyt dużą masę, a jego ergonomia w porównaniu z M16 jest wciąż niezadowalająca. Galil był też bronią drogą, ponieważ jego komora zamkowa była wykonywana metodą frezowania. W rezultacie armia Izraela zaczęła ograniczać zakupy Galili, jednocześnie zwiększając zamówienia na amerykańskie karabiny Colt Assault Rifle (eksportowa wersja karabinu M16). Ostatecznym ciosem dla Galila było rozpoczęcie w 1990 roku dużych dostaw karabinów M16A2 w ramach amerykańskiej pomocy wojskowej. Zastąpiły one szybko Galile w jednostkach pierwszorzutowych, a z czasem zaczęły je wypierać także z jednostek drugiego rzutu i pomocniczych. Zaczęły spadać nawet zamówienia eksportowe Galila. Sytuację próbowano ratować poprzez opracowywanie nowych konstrukcji na podstawie Galila (karabin wyborowy Galat'z, subkarabinek Galil MAR, karabinek policyjny Magal), ale ostatecznie zdecydowano się opracować nowy karabin. Stał się nim produkowany od 2000 roku TAR-21. Po tym roku produkcja Galili była ograniczana, a w 2006 roku licencja na Galile wraz z oprzyrządowaniem produkcyjnym została sprzedana kolumbijskiej firmie Indumil, która jest obecnie jedynym producentem tej broni. Indumil produkuje Galile jako Galil ACE. Firma produkuje także Galile ARM.
GALIL ARM
Opis konstrukcji
Galil to broń niezawodna, wytrzymała i cechująca się dobrą ergonomią. Jest bronią samoczynno-samopowtarzalną. Zasada działania oparta jest o odprowadzanie części gazów prochowych przez boczny otwór lufy, z długim ruchem tłoka gazowego. Galil strzela z zamka zamkniętego. Zamek ryglowany jest przez obrót. Ma uderzeniowy mechanizm kurkowy i mechanizm spustowy z przełącznikiem rodzaju ognia. Dźwignia przełącznika rodzaju ognia pełni jednocześnie rolę bezpiecznika. Galil jest bronią zasilaną z magazynków 35-nabojowych (wersje 5,56 mm) lub 20- nabojowych (wersje 7,62 mm). Lufa zakończona jest tłumikiem płomienia. Galil wyposażony jest w łoże i chwyt pistoletowy. Kolba składana jest na bok broni. Standardowe przyrządy celownicze to celownik mechaniczny (nastawy 0-300 i 300-500 m).
Warianty
AR
(Assault Rifle - Karabin szturmowy) - standardowa wersja. Wyposażona w uchwyt i chwyt pistoletowy.
SAR
(Short Assault Rifle - krótki karabin szturmowy) - wersja AR ze skróconą lufą.
ARM
(Assault Rifle and Machine gun - karabin szturmowy i karabin maszynowy) - Galil jako karabin maszynowy. Jest on dodatkowo wyposażony w dwójnóg.
MAR
(Micro Assault Rifle - mały karabin szturmowy) - najnowszy wariant. Stosowany przez Izraelskie jednostki specjalne. Mała, lekka, mobilna wersja Galila. Może być wyposażony w urządzenia noktowizyjne.
GALIL SAR
Użytkownicy
- Boliwia
Estoński żołnierz z Galilem
- Botswana
- Brazylia
- Dżibuti
- Kolumbia
- Kostaryka
- Kongo
- Estonia
- Salwador
- Haiti
- Indie
- Indonezja
- RPA
- Włochy
Żołnierze z Dżibuti z Galilami
Używanie Galila
Konflikty z użyciem Galila
Wady i zalety
Wady
- wysoka cena
- duża masa
Zalety
- niezawodność
- wytrzymałość
Galil a AK-47 i Valmet M62
Porównanie Galila AR z jego pierwowzorem Valmetem M62 i dalekim przodkiem AK-47:
| Broń | Galil AR | Valmet M62 | AK-47 |
| Nabój | 5,56 | 7,62 | 7,62 |
| Masa (kg) | 3.9 | 3.6 | 4.3 |
| Długość (mm) | 979 | 914 | 875 |
| Prędkość początkowa pocisku (m/s) | 980 | 720 | 715 |
| Szybkostrzelność teoretyczna (strz/min) | 650 | 750 | 600 |
| Zasięg skuteczny (m) | 450 | 400 | 300 |
| Pojemność magazynka | 35 | 30 | 30 |
GALIL AR
AK 47
Konstrukcje pochodne
Galil w popkulturze
Filmy
- Liban
- Hebrew Hammer, The
- G.I. Joe: Czas Kobry
- Walc z Baszirem
- 13 Dzielnica
- Dowód życia
- W cywilu 2
- Uprowadzona
- Terrorysta
- Miasto złodziei
- Snajper 2
- Nie zadzieraj z fryzjerem
- Iron Man
- Tylko strzelaj
- Ludzkie dzieci
- Resident Evil 2: Apokalipsa
- Lara Croft Tomb Raider: Kolebka Życia
- Tożsamość Bourne'a
Gry
- Call of Duty: Black Ops
- Counter-Strike: Global Offensive
- Counter-Strike
- Counter-Strike: Condition Zero
- Counter-Strike Online
- Project Reality
- Counter-Strike: Source
- Rainbow Six 3: Black Arrow
- Rainbow Six 3: Raven Shield
- Soldier Front
