Galil ACE

Galil ACE powstał po wykupieniu przez Indumil licencji na Galile od IMI. Związki izraelsko-kolumbijskie datują się na połowę lat 80-tych, kiedy siły zbrojne tego państwa zakupiły dla jednostek specjalnych pierwszą, liczącą 10 tysięcy, partię karabinów automatycznych Galil AR i SAR do naboju 7,62 mm x 51. W 1992 roku armia tego państwa zdecydowała się przejść na amunicję pośrednią 5,56 mm x 45 i przyjąć do uzbrojenia odmianę izraelskich karabinków tego kalibru. W 2003 roku Indumil wynegocjował prawo do eksportu tej broni do państw kontynentu amerykańskiego – trafiła m.in. do Meksyku, Chile, Paragwaju, Peru i Urugwaju. Na początku XXI wieku IWI zakończył wytwarzanie karabinków Galil w Izraelu i od 2006 roku Kolumbia jest jedynym licencyjnym producentem. Obecnie wszystkie karabiny i karabinki dostarczane przez Izrael w ramach kontraktów eksportowych pochodzą lub złożone zostały z części powstałych w fabryce z kolumbijskiego miasta Soacha.

W 2008 roku rozpoczęto prace nad stworzeniem nowej odmiany Galila, która miała zastąpić w Fuerzas Militares de Colombia wcześniejsze odmiany tego karabinka. Celem było wyeliminowanie wad pierwotnej konstrukcji – nadmiernej masy oraz kiepskiej, dziedziczonej po AK ergonomii i funkcjonalności. Nowa broń po raz pierwszy została zaprezentowana w Ameryce Południowej w połowie 2009, zaś w marcu 2010 Indumil ogłosił, że została w pełni wdrożona i jest gotowa do produkcji. Kontrakt na dostawy 19 tysięcy karabinków Galil ACE podpisano 30 kwietnia. Obecnie w ręce kolumbijskich żołnierzy trafiły karabinki z liczącej sobie 3,5 tysiąca pierwszej partii produkcyjnej. Indumil szacuje, że jest w stanie wytwarzać około 44 tysięcy Galili rocznie. W porównaniu z dotychczasowym Galilem, w nowej wersji konstruktorzy znacznie zmodyfikowali komorę zamkową, co zmniejszyło jej masę, a jednocześnie pozwoliło przenieść rękojeść napinającą na lewą stronę. W celu ochrony przed zanieczyszczeniami szczelina, w której przemieszcza się napinacz, jest zasłaniania sprężynującą osłoną. Pojawiła się wykonana z tworzywa sztucznego komora spustowa, w postaci jednego elementu łączącego chwyt pistoletowy, osłonę spustu oraz głębsze [[gniazdo magazynka]. Zmniejszyła się siła nacisku na spust, poprawiono również charakterystykę jego pracy. W odmianie do amunicji 5,56 mm x 45 wprowadzono blokadę zespołu ruchomego po wystrzeleniu ostatniego naboju, w postaci przesuwanego w pionie przycisku, umieszczonego nad osłoną spustu, po prawej stronie komory zamkowej. Może on być obsługiwany palcem wskazującym prawej ręki na chwycie pistoletowym. Zlikwidowana została charakterystyczna dla AK dźwignia przełącznika rodzaju ognia, którą zastąpiono niewielkim skrzydełkiem, zachowując jednocześnie typowy dla Galila zdublowany przełącznik nad chwytem, po lewej stronie. Na grzbiecie pokrywy komory zamkowej zamocowano odcinek uniwersalnej szyny montażowej, podobny – na tej samej wysokości – zamocowano na obsadzie lufy, nad rurą gazową. W miejscu łoża pojawił się zestaw trzech szyn montażowych, ukrytych pod maskownicami z tworzywa sztucznego. Wprowadzonokolbę o regulowanej długości (3-położeniową), podobną do stosowanej w karabinkach M4, z możliwością zamocowania na niej poduszki policzkowej. Broń wyposażona jest w stałe, mechaniczne przyrządy celownicze, w postaci muszki i przerzutowego celownika przeziernikowego.

Informacje

Dane podstawowe i techniczne:

Wersje:

• 21 / 22 / 23 - wersje standardowe, różniące się długością lufy. Zasilane amunicją 5,56 x 45 mm z magazynków z karabinu Galil.
• 31 / 32 - wersje skrócone. Zasilane amunicją 7,62 x 39 mm.
• 52 / 53 - wersje wydłużone. Zasilane amunicją 7,62 x 51 mm.
• N - wersja zasilana amunicją 5,56 x 45 mm z magazynków karabinu M16.

Użytkownicy:

• Kolumbia - brak danych
• Gwatemala - brak danych
• Meksyk - brak danych
• Paragwaj - brak danych

Galeria:

Galil ACE 21

Galil ACE 32

Galil ACE 51

Od góry: Galil ACE 21, 22 i 23

Dodaj obraz do galerii