Doświadczenia wojny koreańskiej wywołały w wielu krajach potrzebę posiadania lekkiego samolotu myśliwskiego osiągającego dwukrotną prędkość dźwięku. Do prac nad takim samolotem przystąpiono również w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (ZSRR). Wynikiem tych prac był samolot MiG-21, który zaprojektowano i zbudowano w biurze konstrukcyjnym OKB MiG (ros. ОКБ МиГ). Był to jeden z najnowocześniejszych samolotów myśliwskich na świecie. Oprócz wysokich osiągów i dobrych własności bojowych był prosty w obsłudze oraz dość łatwy w pilotażu.
Samolot MiG-21PFM polskiego lotnictwa wojskowego 1993 rok. fot. Wacław Hołyś
Konstrukcja duralowa, półskorupowa, płat stały, delta w układzie średniopłata. Wlot powietrza z przodu kadłuba. Usterzenie pionowe pojedyncze. Kabina hermetyzowana z fotelem wyrzucanym. Celownik radiolokacyjny i wyposażenie do lotów bez widzialności. Zbiorniki paliwa w kadłubie. Podwozie trójpodporowe z kołem przednim chowane w locie.
Oblotu pierwszego prototypu dokonano 14 lutego 1955 roku. Dokonał tego pilot Gieorgij Mosołow. W ciągu kolejnych trzech lat dokonano oblotu czterech kolejnych prototypów. Ostatecznie w grudniu 1958 roku dokonano oblotu ostatniego prototypu oznaczonego jako E-6/3 i równocześnie uruchomiono produkcję seryjną pod oznaczeniem MiG-21F. Samolot MiG-21 produkowany był na radzieckiej licencji w Czechosłowacji i Indiach. Planowano uruchomienie produkcji licencyjnej w Polsce pod oznaczeniem Lim-7. Jego chińska kopia nosi oznaczenie J-7 (F-7 w wersji eksportowej). Używały go 34 państwa świata, m.in. kraje Układu Warszawskiego w tym Polska Rzeczpospolita Ludowa (PRL), a następnie po 1990 roku Rzeczpospolita Polska (RP).
MiG-21F-13 - pierwsza wersja produkowana na dużą skalę, również na licencji w Czechosłowacji (CSRS) jako Avia S-106 oraz w Indiach (RI) jako Hal type 74
MiG-21PF (typ 76) - wersja przechwytująca z radarem RP-21, silnikiem R-11F2, o zwiększonym zasięgu, pozbawiona działek. Produkowana na licencji w Indiach jako HAL type 76
MiG-21PF-13 (typ 77) - wersja o zmodyfikowanym uzbrojeniu z gondolą podwieszaną GP-9, w której znajduje się działko Gsz-23
MiG-21PFV - wersja z radarem R-2L i ulepszoną awioniką
MiG-21FL - wersja eksportowa samolotu MiG-21PFV
MiG-21PFS - wersja z silnikiem R11F2S-300
MiG-21PF-31 - wersja o powiększonej płetwie pod kadłubem
MiG-21PFM (typ 94) - wersja wyposażona m.in. w nowy fotel wyrzucany KM-1, nadmuch na klapy SPS, awionika do lotów bez widoczności
MiG-21SPS - wersja samolotu MiG-21PFM dla Niemiec (NRD)
MiG-21S (typ 95) - niekiedy oznaczany jako MiG-21PFMA, o powiększonym zasięgu i czterech belkach podskrzydłowych
MiG-21SM (typ 95) - wersja z działkiem GSz-23 i radarem RP-22
MiG-21SMT (typ 50) - wersja o zwiększonym zasięgu
MiG-21SMB - podobny do MiGa-21SMT lecz o poprawionej aerodynamice
MiG-21R (typ 94R) - wersja rozpoznawcza
MiG-21RF (typ 95) - wersja rozpoznawcza z silnikiem R-13-300 i aparatami fotograficznymi zabudowanymi w kadłubie
MiG-21M (typy 88/96/96A) - wersja eksportowa oparta o MiGa-21SM z silnikiem R-11F2S-300 i radarem RP-21
MiG-21MF (typ 96F) - wersja eksportowa z silnikiem R-13-300 i radarem RP-22. Polska zakupiła z silnikiem R-11F2S-300 i radarem RP-21, w celu unifikacji z innymi posiadanymi wersjami
Samoloty MiG-21 lotnictwa wojskowego Czechosłowacji (CSRS) w locie
MiG-21-93 Bison - wersja zmodernizowana przez zakłady SOKOL dla Indii (RI), wyposażona w radar doplerowski z samolotu MiG-29, antyradar i możliwość przenoszenia nowych typów rakiet
Wersje dwumiejscowe:
MiG-21U-400 (typ 66) – pierwsza wersja dwumiejscowa
MiG-21U-600 (typ 66) – wersja ze spadochronem hamującym
Edytuj
