Doświadczenia wojny koreańskiej wywołały w wielu krajach potrzebę posiadania lekkiego samolotu myśliwskiego osiągającego dwukrotną prędkość dźwięku. Do prac nad takim samolotem przystąpiono również w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (ZSRR). Wynikiem tych prac był samolot MiG-21, który zaprojektowano i zbudowano w biurze konstrukcyjnym OKB MiG (ros. ОКБ МиГ). Był to jeden z najnowocześniejszych samolotów myśliwskich na świecie. Oprócz wysokich osiągów i dobrych własności bojowych był prosty w obsłudze oraz dość łatwy w pilotażu.
Konstrukcja duralowa, półskorupowa, płat delta w układzie średniopłata. Wlot powietrza z przodu kadłuba. Usterzenie pionowe pojedyncze. Kabina hermetyzowana z fotelem wyrzucanym. Celownik radiolokacyjny i wyposażenie do lotów bez widzialności. Zbiorniki paliwa w kadłubie. Podwozie z kołem przednim chowane.
Oblotu pierwszego prototypu dokonano 14 lutego 1955 roku. Dokonał tego pilot Gieorgij Mosołow. W ciągu kolejnych trzech lat dokonano oblotu czterech kolejnych prototypów. Ostatecznie w grudniu 1958 roku dokonano oblotu ostatniego prototypu oznaczonego jako E-6/3 i równocześnie uruchomiono produkcję seryjną pod oznaczeniem MiG-21F. Samolot MiG-21 produkowany był na radzieckiej licencji w Czechosłowacji i Indiach. Planowano uruchomienie produkcji licencyjnej w Polsce pod oznaczeniem Lim-7. Jego chińska kopia nosi oznaczenie J-7 (F-7 w wersji eksportowej). Używały go 34 państwa świata, m.in. kraje Układu Warszawskiego w tym Polska Rzeczpospolita Ludowa (PRL), a następnie po 1990 roku Rzeczpospolita Polska (RP).
MiG-21F-13 - pierwsza wersja produkowana na dużą skalę, również na licencji w Czechosłowacji (CSRS) jako Avia S-106 oraz w Indiach (RI) jako Hal type 74.
MiG-21PF (typ 76) – wersja przechwytująca z radarem RP-21, silnikiem R-11F2, o zwiększonym zasięgu, pozbawiona działek. Produkowana na licencji w Indiach jako HAL type 76.
MiG-21PF-13 (typ 77) – wersja o zmodyfikowanym uzbrojeniu z gondolą podwieszaną GP-9, w której znajduje się działko Gsz-23.
MiG-21PFV – wersja z radarem R-2L i ulepszoną awioniką.
MiG-21FL – wersja eksportowa MiGa-21PFV.
MiG-21PF-17 lub MiG-21PFS – wersja z silnikiem R11F2S-300.
MiG-21PF-31 – wersja o powiększonej płetwie pod kadłubem.
MiG-21PFM (typ 94) – między innymi nowy fotel katapultowy KM-1, nadmuch na klapy SPS, awionika do lotów bez widoczności.
MiG-21S (typ 95) – niekiedy oznaczany jako MiG-21PFMA, o powiększonym zasięgu i czterech belkach podskrzydłowych.
MiG-21SM (typ 95) – wersja z działkiem GSz-23 i radarem RP-22.
MiG-21SMT (typ 50) – wersja o zwiększonym zasięgu
MiG-21SMB – podobny do MiGa-21SMT lecz o poprawionej aerodynamice
MiG-21R (typ 94R) – wersja rozpoznawcza.
MiG-21RF (typ 95) – wersja rozpoznawcza z silnikiem R-13-300 i aparatami fotograficznymi zabudowanymi w kadłubie.
MiG-21M (typy 88/96/96A) – wersja eksportowa oparta o MiGa-21SM z silnikiem R-11F2S-300 i radarem RP-21.
MiG-21MF (typ 96F) – wersja eksportowa z silnikiem R-13-300 i radarem RP-22. Polska zakupiła z silnikiem R-11F2S-300 i radarem RP-21, w celu unifikacji z innymi posiadanymi wersjami.
Samoloty MiG-21 lotnictwa wojskowego Czechosłowacji (CSRS) w locie
MiG-21-93 Bison – wersja zmodernizowana przez zakłady SOKOL dla Indii (RI), wyposażona w radar doplerowski z samolotu MiG-29, antyradar i możliwość przenoszenia nowych typów rakiet.
MiG-21-2000 Lancer – zestaw do modernizacji opracowany przez Israel Aerospace Industries i Elbit dla Rumunii, z nowym radarem i lepszą awioniką
Edytuj
