Zmiany: Tłumik płomieni

błysk wystrzału.

Świecenie gazów prochowych opuszczających lufę za pociskiem jest

spowodowane ich wysoką temperaturą. Ograniczenie świecenia

gazów osiąga się więc przez obniżenie ich temperatury. Ochładzanie

odbywa się poprzez rozprężanie w odpowiednio ukształtowanym

tłumiku.

Rodzaje:

Tłumiki płomieni stożkowe:

Klasyczne tłumiki mają kształt stożka ściętego, rozszerzającego się od wylotu lufy. Rozszerzający się kanał

stożka tworzy naddźwiękową dyszę de Lavala, w której gazy prochowe zwiększają prędkość kosztem obniżenia

ciśnienia i temperatury (rozprężenie adiabatyczne). Wysokotemperaturowa (świecąca) część przepływającego

strumienia gazów prochowych jest osłaniana przez ścianki tłumika. Wadą stożkowych tłumików płomienia jest

ich duża średnica. Przyspieszenie strumienia przepływających gazów powoduje także zwiększenie odrzutu

broni. Broń z takim tłumikiem jest więc mniej celna.

Tłumiki płomieni szczelinowe:

Obniżają temperaturę gazów na drodze rozprężania, ale mają inną konstrukcję. Mają one postać rurki

grubościennej, będącej przedłużeniem lufy. Wewnętrzny kanał szczelinowego tłumika płomienia ma średnicę

większą niż kaliber broni. W ściankach tłumika wykonane są podłużne szczeliny, rozszerzające się od

powierzchni wewnętrznej do zewnętrznej. Przy przepływie gazów prochowych przez szczeliny następuje

rozprężanie gazów i w rezultacie obniżenie ich temperatury. Często tłumiki płomieni pełnią również

funkcję osłabiacza podrzutu - broń z nimi jest bardziej celna.